Kowadła kuźnicze - rodzaje, budowa, konstrukcja

Prawidłowe zaprojektowanie kowadła kuźniczego, na pierwszy rzut oka bardzo prostego przedmiotu, decyduje o wydajności kucia i dokładności gotowych detali. Nie jest konieczne zamawianie narzędzia w wyspecjalizowanych warsztatach: jeśli masz pewien zestaw narzędzi roboczych, może być wykonany własnymi rękami w domowym warsztacie.

Klasyfikacja kowadeł

Rodzaje kowadeł i ich kształty mogą się znacznie różnić:

1. według wagi: kowadło o wadze 10 kg może być używane do kucia na gorąco tylko z kowadłem ważącym nie więcej niż 1 kg (ten stosunek wagi jest optymalny);
2. poprzez obecność rogu kuźniczego: kowadło jest albo dwu- albo jednokołowe. W najprostszych przypadkach używa się również zwykłego kowadła, ale niewiele można na nim zrobić;
3. kształt części bazowej - z nóżkami lub bez, na solidnej podstawie;
4. w zależności od obecności otworu i jego kształtu - kowadła stalowe z okrągłym i / lub kwadratowym otworem;
5. z ogonem lub bez.

Ta złożona konstrukcja i kształt oprzyrządowania jest wymagana dla różnorodnych operacji kucia wykonywanych przy użyciu kowadła.

Tradycyjnymi elementami kowadła kowalskiego są:

• Róg, który jest stożkowatą ostrogą na jednym lub dwóch bocznych końcach. Może być zdejmowalny lub nie zdejmowalny. W pierwszym przypadku wykonuje się kilka zestawów o różnych średnicach bazowych, aby umożliwić przejście kucia - zwijania, walcowania i gięcia - na tym elemencie kuźniczym. Zdejmowana tuba jest wyposażona w część gwintowaną (gwint musi być samozaciskowy) i wkręcana w korpus kowadła;
• Ogon: występ, na planie kwadratu, umieszczony po przeciwnej stronie niż róg. Jego wymiary przekroju poprzecznego i wysięg są takie same jak w przypadku rogu. Ogon jest używany do zginania pod kątem 90°;
• Klasyczne kowadełko posiada dwa otwory: kwadratowy do włożenia matrycy nośnej oraz okrągły do zabezpieczenia przeciwległego końca drutu podczas gięcia.

Kowadła są produkowane fabrycznie ze stali 35L, na przykład w Glazovskiy Zavod Metalist.

Uproszczone mini kowadło może być wykonane ręcznie, albo z szerokiego równego kołnierza GOST 8240, albo z kawałka stalowej szyny. Eksperci uważają, że do takich celów nie będzie odpowiednia szyna, a szyna KR120 lub KR140 żurawia.

Przygotowanie

Wybór materiału wyjściowego dla tego narzędzia domowej roboty zależy od celu, w jakim jest ono wykonywane. Do kucia na gorąco małych odkuwek dobrze nadaje się stołowa wersja kanału, natomiast masywniejsze elementy można kuć na kowadle z szyny.

Punktem wyjścia do kucia ceownika stalowego o numerach co najmniej 36U lub 40U powinna być nachylona wewnętrzna krawędź półki. W tym przypadku dopuszczalne naprężenia zginające są wyższe, a pas nie ugina się pod obciążeniami. Wymiary kowadła są następujące:

• dla numeru 36U: szerokość 110 mm, wysokość 360 mm;
• Dla numeru 40U: szerokość 115 mm, wysokość 400 mm.

Długość detalu jest ustalana w zależności od indywidualnych potrzeb: z reguły nie przekracza ona 400 mm. Nie jest wskazane stosowanie ekonomicznego przekroju ceownika, ponieważ jego waga jest mniejsza, a moment oporu i sztywność mniejsza. Stal St.3sp jest akceptowana jako materiał, ale lepiej jest wybrać profil wykonany ze stali 17G1S, który ma większą wytrzymałość.

Trwałość produktu może być przedłużona poprzez zamontowanie na jego przedniej powierzchni hartowanej, szlifowanej płyty ze stali narzędziowej typu 5XHNM lub 5XGS. Grubość płyty nie powinna być mniejsza niż 5-6 mm.

Podobne wymagania co do materiału i wymiarów dotyczą kowadeł, które są wykonane z szyn. Najpierw należy wywiercić okrągły otwór w obrabianym przedmiocie.

Rodzaje i typy kowadeł

Typy kowadeł produkowane przez M. & H. Armitage & Co.

Kowadła wykonane przez M. & H. Armitage & Co.

Wykonywanie kowadeł

Jak zrobić kowadło? Kolejność operacji jest następująca. Najpierw uzyskuje się róg. Jeden koniec rogu jest szlifowany do powierzchni stożkowej, a następnie szlifowany i ostrzony do kształtu ściętego stożka. Ostra część jest następnie dopasowywana za pomocą pilnika. Ogon przygotowuje się w ten sam sposób. Poprzez obróbkę mechaniczną.

Dla kowadła stołowego z ceownika nie ma możliwości wykonania powyższych elementów, ponieważ w wersji złożonej nie będzie korpusu przekroju poprzecznego, aby je pewnie zamocować.

Kolejnym krokiem jest zaprojektowanie podpór. Nie jest to konieczne w przypadku kowadła wykonanego z szyny, ponieważ główka posiada występy technologiczne. Za ich pomocą można wywiercić wymagane otwory mocujące. W profilu ceowym otwory są wywiercone w dolnej półce. Ze względu na duży ciężar, długie kowadło mocowane jest sześcioma śrubami, podczas gdy dla kowadła krótkiego wystarczą cztery śruby. Do mocowania stosowane są śruby M16 i wyższe.

Instalacja kowadła w warsztacie jest bardzo ważna. Ponieważ obrabiany przedmiot poddawany jest dużym dynamicznym drganiom i wibracjom, należy podłożyć pod niego drewnianą podstawę w celu pochłonięcia drgań. Można go wykonać z pniaka dębowego lub suchego klocka drewnianego, o stosunku wysokości do wymiaru przekroju poprzecznego nie większym niż 1,5:1. Waga palika/pniaka powinna być co najmniej 10 razy większa od wagi całego zestawu. Taki improwizowany chabot zagłębia się do połowy w ziemi, wyrównuje, a następnie dobrze ubija. Po wylaniu betonowej podstawy, drewno powinno być traktowane antyseptyczne.

Wniosek

Kowadło wykonane przez samego kowala, pod względem trwałości, nie ustępuje profesjonalnym próbkom. Przed samodzielnym wykonaniem takiego sprzętu należy wybrać dobry materiał i przemyśleć plan pracy. Ważne jest, aby wybrać rodzaj przyszłego kowadła z wyprzedzeniem i zapewnić bezpieczeństwo podczas montażu i pracy. Dowiedz się więcej na: http://blacharstwokrakow.com.pl